Elektroniczne obciążenie w praktyce część 2

Elektroniczne obciążenie. Pomiary.

W poprzednim artykule zamieściliśmy krótką instrukcję obsługi elektronicznego obciążenia. Teraz pokażemy do czego wykorzystuje się elektroniczne obciążenie i zaprezentujemy działanie w praktyce.  Napięcie zasilania modułu powinno mieścić się w granicach 11-14 V, producent podaje napięcie preferowane 12V DC. Do czego można wykorzystać omawiany moduł? Można przetestować zasilacz (jego wydajność prądową) czy działa poprawnie i jak „zachowuje się” pod obciążeniem. Elektronik przy projektowaniu układu zastawia się, co stanie się z układem pod dużym obciążeniem. Już nie musi rozmyślać lub wykorzystywać kilku rezystorów dużych mocy – wystarczy, że podłączy moduł elektronicznego obciążenia. Obciążenie posiada także tryb testowania pojemności baterii (akumulatorów).

moduł elektronicznego obciążenie do kupienia: http://www.gotronik.pl/modul-elektronicznego-obciazenia-p-4035.html

Opis modułu

Do testów wykorzystaliśmy elektroniczne obciążenie, zasilacz sieciowy 12 V DC (do zasilania modułu obciążenia), zasilacz laboratoryjny RPS-3005DB 0-30V 5A, przewody.

Zaczniemy od podłączeniu układu. Na początku należy wcisnąć przycisk RUN i trzymać, podłączyć zasilanie 12V DC wciąż przytrzymując wciśnięty przycisk. Dopiero teraz zwalniamy przycisk. Potencjometrem zmieniamy pomiędzy tryb pracy: Fun1 – elektroniczne obciążeniem, a Fun2 – tryb testowania pojemności baterii. Na ekranie musi pozostać Fun1. Teraz przyciśnij przycisk RUN, wyświetli się bEon, przekręć pokrętłem, ustawisz bEoF, zatwierdź przyciskiem RUN. W ten sposób ustawiliśmy tryb elektronicznego obciążenia i wyłączyliśmy Buzzer.

Pojawiły się teraz na ekranach wartość prądu i napięcia. Przekręcając impulsator zmieniamy wartość, wciskając go zmieniamy parametr, który chcemy ustawić oraz zmieniamy rozdzielczość zmiany. Gdy parametr został ustawione, a układ jest w stanie STOPU (dioda RUN nie świeci i nie mruga), podłączamy zasilacz laboratoryjny (pokazano na poniżej fotografii). Zwróć uwagę na podłączenie- „+” do „P+” i „-„ do „P-„. Na zasilaczu ustawiamy wartość napięcia i maksymalny prąd. Upewnij się, że wszystko zostało poprawnie podłączone. Przyciskamy przycisk RUN.

Ustawiamy na module 10V i 0,20A.

Test 1

Widzimy, że zadany prąd jest rzeczywiście równy wymuszanemu prądu.

Próbujemy ustawić na module 15 V i 4 A. Widzimy, że jest to nieosiągalne, ponieważ zadziałało wewnętrzne zabezpieczenie przed przekroczeniem mocy maksymalnej. Maksymalna dopuszczalna moc wynosi elektronicznego obciążenia wynosi 60 W. Przy 15 V można ustawić prąd maksymalnie 3,98 A (moc nie może przekroczyć 60 W czyli 15 V * 3,98 A =59,7 W). Przyjrzyjmy się poniższemu wykresowi.

Wykres I(U)

Test 2

Pozostawiamy ustawienia z poprzedniego testu, zarówno na module i zasilaczu. Zwiększymy teraz napięcia na zasilaczu do 20 V. Obserwujemy prąd. Wartość zaczyna maleć, dlaczego? Pamiętajmy, że nie możemy przekroczyć mocy 60 W. 19,97 V * 2,99 A = 59,7103 W.

Test 3

 Gdy teraz zaczniemy zmniejszać napięcie na zasilaczu laboratoryjnym, prąd nie wraca do zadanej wartości. Jako zadaną wartość zapisuje sobie tą, wymuszoną przez organicznie przeciw zbyt dużej mocy, co obrazuje TEST 4.

Test 4